Productiehuis zoekt tuineigenaars
Sinds juli vallen wij officieel onder de categorie tuineigenaars met een lapje van 5,5 are nog helemaal in te richten tuin. Ik moet toegeven, échte tuineigenaars zijn we momenteel vooral in theorie. Doordat ons huisje-met-tuin nog verhuurd is en het ook nog volop winter is, ben ik eerder zoals een passieve sport(support)er die thuis vanuit de zetel naar een voetbalmatch kijkt: ik lees erover, kijk naar tuinprogramma’s en zoek online zaken op én ben vooral heel erg enthousiast. Ik heb ondertussen online al ik-weet-niet-hoeveel zakjes bloemen- en plantenzaden gekocht, plaatste vandaag nog een bestelling vaste planten bij de jaarlijkse boomplantactie van het natuurhulpcentrum en begin volop jeuk te krijgen van de eerste prille lentekriebels, die me doen smachten naar onze tuin.
Anderzijds is het voor mij een heel grote stap om van een beklinkerd tuinterras van nog 2m90 op 9m60 naar een heuse tuin te gaan met vollegrond. Er is enerzijds het bestaande “gazon”, een ongelijk liggend drassig grasveld waar je her en der verloren betondals tegenkomt, die allicht als een soort stapstenen dienst moeten doen. Verder is er behalve de vlierbessenstruik achteraan in de tuin en een 2-tal kleine seringen, niks waar je van kan mee “verder bouwen”. De hoge den die er staat is écht niet mooi en brengt weinig meerwaarde, de scheefgegroeide, verwaarloosde en niet gesnoeide laurierstruiken, die allicht als haag moesten dienstdoen, dragen eveneens niks bij tot de tuin en verder staat er gewoon niets. Of ja, een grote buxusstruik en een rozelaar, die misschien onze opruimwerken in november overleefd heeft, sieren wat voorheen een perkje was vooraan in de tuin. Verder is het dus één grote grindvlakte en een groot stuk hobbelig gras met heel veel soorten betondals. De grootte van het aan te pakken perceel én het feit dat er nu écht niks is schrikt me dus toch wel enigszins af, als je weet dat we nu van een stadsterras komen.
Eerlijk is eerlijk, ik weet niet zo heel goed waar te beginnen en heb geen flauw benul hoe ik het allemaal moet aanpakken. Wél ben ik ervan overtuigd dat het me zal lukken om er met vallen en opstaan iets heel erg moois van te maken. Tegen dat we 2 jaar verder zijn is het ongetwijfeld een heel mooie tuin. Daar twijfel ik nu eens geen seconde aan.
We hebben een verbouwingsbudget, maar een “tuinaanlegbudget” is niet echt iets waar we nu al mee bezig waren. Ik zou de tuin doen met de hulp van mijn wederhelft en enkele potige huiseigen jongvolwassenen, die op het vlak van kracht en uithouding zoveel sterker zijn dan mijn ellendige pijndoordrongen lijf. Hij zou dan met de aannemers én dezelfde potige jongvolwassenen het huis aanpakken. Zo ben ik uit zijn weg én kan ieder van ons bezig zijn met hetgeen hem/haar ligt.
En dan zie je dus die oproep: “Productiehuis zoekt tuineigenaars”! Wie ons al een beetje kent, weet dat vooral ik door zulke oproepen enorm getriggerd word. Ik neem zowat alle tuinprogramma’s van de BBC op – Engeland is dan ook hét tuinland bij uitstek – om me te inspireren voor de aanleg van onze Engelse cottagetuin. Hoe cool zou het zijn om zelf, met ons eigen verhaal in zo’n programma te duiken. Want, eerlijk is eerlijk, ik kan écht wel professionele hulp gebruiken bij het plannen en bedenken van de aanleg van de tuin. Budgetgewijs is er dan natuurlijk het struikelblok dat je niet zomaar “gratis” in zo een programma duikt: je betaalt wel degelijk van A-Z voor het ontwerp en de aanleg van de tuin, wat integraal overgenomen wordt door professionals, die zich het komende half jaar over de tuin ontfermen én het allemaal voor de TV-kijkers thuis vastleggen, zodat die het avontuur vanop hun luie zetel kunnen volgen, zoals ik de afgelopen maanden deed met de tuinen in de programma’s die ikzelf op TV volg.
Een heel avontuur! Los van het feit dat we eigenlijk nog niet hadden stilgestaan bij “een tuinbudget”, is het uit handen geven van de tuinopstart wel iets wat ik helemaal zie zitten. Ik ben vooral benieuwd hoe een tuinontwerper de tuin ziet, of die zich in mijn hoofd kan verplaatsen en ziet wat ik zie, of die bepaalde dingen ziet waar ik geen rekening mee had gehouden, of die me met out-of-the-box-ideeën kan verrassen.
Ik heb onze kandidatuur dezelfde dag nog per mail ingediend en werd ondertussen ook al opgebeld om het één en ander met het productiehuis telefonisch te bespreken. Heel spannend financieel, maar ook een leuk avontuur als we geselecteerd worden om deel te nemen. Als we niet geselecteerd worden, dan start ik sowieso deze lente met de aanleg van de tuin, met de hulp van mijn gezin.
Vreemd toch hoe een oproep in een nieuwsbrief ons kan triggeren om na te denken over professioneel tuinaanleg! Want, zonder die oproep hadden we allicht nooit budget vrijgemaakt om dit stuk van de verwezenlijking van ons droomhuisje-met-Engelse-tuin uit handen te geven, te laten uittekenen en door een tuinaannemer te laten opleveren.
Update:
We werden 2x opgebeld door het productiehuis van het tv-programma, de Chinezen. Helaas hadden zij een tuinbudget van minstens 35.000 euro in gedachten. Ook al vonden ze ons tuinproject écht wel de moeite, zou allicht ons kleinere budget een struikelblok worden voor de sponsors van het programma.
We hebben sindsdien niets meer vernomen en zijn dus allicht niet geselecteerd.
Ik ga dus verder met mijn plan om die Engelse droomtuin zelf te realiseren. Goedkoper is het alleszins, ook al doe ik er allicht enkele jaren langer over dan wanneer er professionals aan te pas komen. En, ja, ik zal allicht in mijn uppie ook wel wat meer fouten maken...
Reacties
Een reactie posten